برنامه ریزی اقتصادی را می توان كوشش آگاهانه دولت در جهت هماهنگی تصیممات اقتصادی در بلند مدت و تاثیر گذاشتن، جهت دادن و در برخی موارد كنترل سطح و رشد متغیرهای اصلی اقتصادی یك كشور (مانند درآمد، مصرف، اشتغال، سرمایه گذاری، پس انداز، صادرات و واردات و …) برای رسیدن به یك سلسله هدف های از قبل تعیین شده توسعه دانست.
بنابراین برنامه اقتصادی به سادگی یك رشته هدف های كمی اقتصادی خاص است كه باید در طی یك دوره زمانی به آنها رسید.
برنامه های اقتصادی هم می توانند جامع باشند و هم چزئی در یك برنامه جامع تنظیم هدف ها به گونه ای است كه تمامی جنبه های اصلی اقتصادی ملی را در بر می گیرد. یك برنامه جزئی فقط بخشی از اقتصاد ملی را شامل می شود.
فرایند برنامه ریزی را می توان تلاشی دانست كه طی آن دولت ابتدا هدف های اجتماعی را انتخاب می كند سپس هدف های مختلف را تعیین می كند. و بالاخره چهارچوبی برای اجرا، هماهنگی و كنترل برنامه توسعه تشكیل می دهد.
نیل به بهترین طریقه استفاده از منابع كمیاب برای توسعه اقتصادی یكی از ضروری ترین وظایف برنامه ریزی است. راه خروجی كشور های در حال توسعه از تنگناهای عقب مانده در عرصه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همانا پایه ریزی یك نظام جامع برنامه ریزی جهت توسعه همه جانبه اقتصادی و اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می باشد.
اولین برنامه جمهوری اسلامی ایران برای سال های 66-1361 در چهارچوب قانون اساسی تدوین گردید كه به دلایل مختلف از جمله جنگ تحمیلی به مورد اجرا گذاشته نشد.
محصولات ویژه
مشاهده همهمحصولات مرتبط
