در سال 1906 شرکت راه آهن پلسیلوانیا اولین لیفتراک الکتریکی را برای حمل بار مسافرین قطار به کاربرد.

در انگلستان و در زمان جنگ جهانی اول تحولاتی در زمینه تجهیزات حمل و انتقال بار توسط شرکت رانسامز، سیمز و جفری Ransomes, Sims and Jeffries به وجود امد.
این تحولات به دلیل کاهش کارگران در زمان جنگ امری اجتناب ناپذیر بود

در سال 1917 شرکت کلارک در آمریکا استفاده از تراکتور و لیفتراک را در کارخانه خود آغاز کرد.

در سال 1919 شرکت Towmotor Company و Yale و در سال 1920 هم شرکت Towne Manufacturing وارد بازار لیفتراک در آمریکا شدند.
در طول دهه های 1920 و 1930 استفاده از لیفتراک بسیار افزایش یافت. در زمان جنگ جهانی دوم و بعد از آن روش های کاراتری برای انبارداری در انبارهای بزرگ تریجا تکامل یافت. انبارها به لیفتراک های با قدرت مانور بالا و ظرفیت های بیشتر نیاز داشتند و این نیاز باعث ارائه مدل های جدید لیفت تراک در بازار شد.

 در سال 1956 شرکت تویوتا اولین لیفتراک خود - مدل LA - را در ژاپن ارائه کرد و در سال 1967 اولین لیفتراک تویوتا در آمریکا به فروش رسید .
معروفترین شرکتهای تولید لیفتراک در حال حاضر در ایران تویوتا و کوماتسو و کلا شرکتهای ژاپنی هستند که البته شرکتهای چینی هم تلاش می کنند تا بازار ایران را بدست بیاورند .

انواع لیفت تراک :
لیفتراک نوعی از تراک صنعتی نیروگرفته است که توسط استانداردهای DOSH پوشش داده شده اند. مانند تراک های صنعتی انرزی داده شده، از آن در حرکت، انتقال، هل دادن، کشیدن و بالابری بار استفاده می شود. لیفتراک های در اندازه ها و ظرفیت های مختلفی هستند. آن ها می توانند توسط باتری ها، پروپان، گازوییل یا سوخت دیزلی کار کنند. بعضی از این موارد برای مکان یا اتمسفر جایی که لیفتراک کار می کند می تواند باعث آتش یا انفجارشود و خطرناک است.

 

تراک های صنعتی در هفت دسته براساس خصوصیات آن تقسیم می شوند.

 

جدول1. تراک های صنعتی

 

کلاس
    

نوع

کلاس ۱
    

موتور الکتریکی، سواری، تراک های متعادل کننده (تایرهای سولید و پنوماتیک)

کلاس ۲
    

موتور الکتریکی مناسب برای راهروهای باریک (تایرهای سولید)

کلاس ۳
    

تراک های دستی با موتور الکتریکی یا تراک های دستی یا سواری (تایرهای سولید)

کلاس ۴
    

تراک هایی با موتور احتراق داخلی (تایرهای سولید)

کلاس ۵
    

تراک هایی با موتور احتراق داخلی (تایرهای پنوماتیک)

کلاس ۶
    

تراکتورهای موتور احتراق داخلی و الکتریکی (تایرهای سولید و پنوماتیک). هیچ لیفتراکی در این دست قرار نمی گیرد.

کلاس ۷
    

لیفتراک هایی بر روی سطوح ناهموار (تایرهای پنوماتیک)

 
شکل 6.کلاس های تراک صنعتی

 

لیفت تراک گازسوز

 

لیفتراک با موتور گازی برای مکان باز طراحی شده است ولی می توان از آن در انباربزرگ با تهویه مناسب نیز استفاده کرد. از لیفتراک گازی می توان برای جابه جایی سنگین ترین بارها بهره برد و  اگر نیاز به ظرفیت بیش از 1.5 تن دارید مناسب هستند. لیفتراک گازی اگر به طور نادرستی هم به کار روند تحمل بیشتری نسبت به لیفتراک برقی دارند – به ویژه موقعی که برای هل دادن به جای بلند کردن و رانندگی کردن بهره برد – و معمولا شتاب بهتر و سرعت بیشتری دارند. در فضاهای کاری باز بسیار بزرگ ، این می تواند یک حسن باشد.

 

لیفت تراک برقی

 

لیفت تراک برقی پایدار است و برای کار در مکان های کوچک توانمندی و قدرت مانور مناسبی دارد. لیفت تراک الکتریکی مناسب ترین انتخاب برای فضاهای سربسته مانند انبارها است و حتی می توان از آن برای کار در  مکان های ساخت وساز بهره برد

 

دو دلیل اولیه  آن را برای فضاهای بسته مناسب می سازد :

 

عدم تولید مواد آلوده کننده هوا :اگر شما قصد دارید از لیفتراک در مکان های سربسته استفاده کنید، این شاخص بسیار مهمی است.

 

هزینه سوخت- هزینه کمتر در هر ساعت کار نسبت به انواع لیفتراک با سوخت گازی یا دیزل دارد که این امر جبران هزینه نسبتا بالای اولیه برای خرید آن می کند.

 

لیفت تراک دوگانه سوز

لیفتراک هایی که موتور دوگانه سوز دارند برای مکان های باز طراحی شده اند ولی می توان از آن ها در مکان های سربسته بزرگ با تهویه مناسب مانند انبارهای وسیع  استفاده کرد. این مدل از لیفتراک ها می توانند سنگین ترین بارها را جابجا کنند و  اگر نیاز به ظرفیت بیش از 1.5 تن است مناسب می باشد. لیفتراک گازی اگر به طور نامناسبی هم به کار رود تحمل بیشتری نسبت به لیفتراک برقی دارد – به ویژه زمانی که برای هل دادن به جای بلند کردن و رانندگی کردن استفاده شود و معمولا شتاب بهتر و سرعت بیشتری نیز دارند که در فضاهای کاری بازی وسیع، این می تواند یک حسن باشد.

 

لیفتراک دیزلی

لیفتراک دیزلی برای کار در مناطق باز و غیر سرپوشیده استفاده می شوند اما می تواند در مناطق سرپوشیده با تهویه مناسب مانند انبارهای بزرگ به کار روند. لیفتراک های دیزلی می توانند بارهایی را با وزن زیاد جابه جا کنند و اگر نیاز به جابه جایی ظرفیت بار بزرگتر از 1.5 تن باشد مناسب اند. لیفتراک دیزلی معمولا سرعت بیشتری دارند که این می تواند برای فضاهای باز یک حسن باشد.