مقدمه
چاقی به معنی ذخیره شدن چربی اضافی در بدن است. در حالت طبیعی چربی بدن حدود ۱۵ درصد از وزن آقایان و ۲۰ درصد از وزن خانم ها را تشکیل میدهد، هر گاه مقدار انرژی دریافتی بیش از انرژی مورد نیاز بدن باشد، در صورتی که این عدم تعادل انرژی ادامه یابد، منجر به چاقی فرد خواهد شد.
عدم فعالیت بدنی توام با خوردن زیاد منجر به چاقی خواهد شد؛ البته بعضی از افراد به دلیل ژنتیک و بعضی به سبب بیماریهایی مانند کم کاری تیروئید دچار چاقی خواهند شد.
عدم تمرین و پر خوری سبب افزایش تشکیل تعداد سلولهای چربی میگردد. بنابراین چاقی، ترکیبی از تعداد سلولهای چربی و محتوای چربی آنها میباشد. افراد چاق دارای تعداد زیادی از سلولهای چربی میباشند که حاوی حجم بیشتری از چربی نسبت به همسن و سالان لاغرشان میباشد.
میزان شیوع چاقی در مردان حدود ۲۷ % و در زنان ۴۰ % است. همچنین، شایعترین محدوده سنی ابتلا به چاقی در مردان ۴۰ تا ۵۰ سالگی و در زنان ۵۰ تا ۶۰ سالگی است.
چاقی در ایران حدود ۳۲ درصد شیوع دارد که میزان آن از کشورهای غربی کمتر است. یک بررسی عمومی نشان داد که نزدیک به ۱۳ % از دختران تهرانی در زمره افراد چاق قرار دارند و شیوع چاقی در سنین مدرسه در حدود ۱۰ % تخمین زده شده است.