بررسی و طراحی مبلمان شهری یكپارچه
ابداع خانواده قابل توسعه از مبلمان شهری كه اتصالات مشابه وپایه نگهدارنده مشترك داشته باشد , هدف سیستم های مبلمان یك پارچه است .ویژگی چنین سیستمی ضمن ایجاد هماهنگی در اجزائ شهر موجب كا هش مصرف مواد ,تقلیل هزینه های ساخت و كاهش ابعاد می شود .
تعریف پایه یا ستونی واحد كه مورد استفاده روشنایی و اسامی خیابان ,علایم وزباله دان وغیره باشد می تواند از تكثیر جز ئیات اضافی بسیار در خیابان بكاهد . در حالی كه هم
اكنون هر سازمانی برای خودپایه ای تعبیه می كندوفقط ازقسمت محدودی از آن بهره می جوید ,ضمن آنكه اتصا لات نگهدارنده خاص خود و دهها ماده ورنگ نا همگون دیگر را نیز به آن اضافه می كند . یكپارچه‌گرایی و اشتراك مداری در چنین مواردی نه تنها موجب هماهنگی بصری می شود بلكه به هویت منطقه ای وشهری هم كمك می كند .
نكته ظریف در این میان وجه تمایز سیستم های یك پارچه با سیستم های چند منظوره است .در یك سیستم چند منظوره ,محصول از ابتدا به این قصد طراحی می شود و احتمال دگرگونی در سیما وپیكره آن زیاد است .اما در مبلمان یك پارچه لزوماً چنین هدفی دنبال نمی شود .بلكه اجزا و عناصر مورد نظر در صورت تطابق وحفظ پیوستگی ظاهری با عنصر ثابتی یك پارچه می شود .
مبلمان شهری , مجموای از تجهیزات وتسهیلاتی است كه كیفیت وكارایی زندگی را در شهر وخیابان ارتقا می بخشد . در برسی سیر تحول این مجموعه وسابقه تلاشهای پیشین
انچه كه قابل ذكر است ,ارتباط تنگا تنگ تاریخی وتفكیك ناپذیر این عنا صر با خاستگاه خود است . خیابان وكوچه , میدان ,پارك ودر كل خود شهر, خاستگاههای نخستین انواع مبلمان هستند .تاثیرات مستقیم ومشخص هر شهری بر مجموعه عناصر وفضاهایش بر كسی پوشیده نیست .شهر بر خیابان ومیدان - دو عنصر اصلی فضاهای شهری- اثر می گذارد وآنها نیز بر مبلمان وتجهیزات دیگر شهری.
تاریخ تحول مبلمان شهری با تاریخ شهر و خیابان آمیخته است . تاریخی كه تفكیك ناپذیر است ومروری هر چند مختصر را بر شهر وشهر سازی ,اجتناب ناپذیر می نماید .
از پیدایش نخستین تمدنها تا ظهور نو شهر های پیشرفته معاصر ,این امر مصداق دارد.
با عنایت به مطالب فوق وتاكیدی كه بر اصل موضوع –مبلمان شهری وجود دارد و بررسی سابقه تاریخی تجهیزات شهری در دو بخش با نامهای : تاریخ خیابان و شهر ,تاریخ مبلمان شهر ارائه می شود .همچنین واقعه مهم انقلاب صنعتی كه در زمان خود تاثیر عمیقی بر صنایع وزندگی شهری گذاشت ,در روند بررسی تاریخی مذكور نقطه عطفی بحساب می آید.
برسی مسیر تحول شهر وخیابان در دوره های مختلف واعصار متفاوت به واسطه انقلاب
صنعتی به دوره پیش از انقلاب و پس از انقلاب تقسیم می شود .
در عهد قدیم در شهرهای بزرگ یونان وروم ,فضاهای عمومی قبل از هر چیز ,مكانی مخصوص برای نمایش قدرت حكومت بوده و علاوه بر ویژگی كاربردی همیشه بعدی تزئینی داشتند . از همان زمان شهر و خیابان به تدریج از بناهای یاد بود و زیبا انباشته و محدوده شهر با كاشت درخت آراسته شد .لبه پشت بامها وبالكن ها به گیاهان سبز مزین گشت واستفاده از نیمكت و تجهیزات مخصوص فضای آزاد وساخت ونصب كتیبه ,لوح و مجسمه افراد زنده یا مرده گسترش یافت .
مورخی لبنانی در سال 360 بعداز میلاد در انتاكیه- از شهر های روم باستان- از دالانهای سر پوشیده ای نام برده وگفته است كه روشنایی این دالانها در شب بوسیله یك سیستم روشنایی عمومی تامین می شد وتا 25 كیلومتر در شهر گسترش داشت .در زمان امپراتوری مقدس روم ,خیابانهای شهر روم با قطعات سنگی چند ضلعی از جنس چخماق فرش شده بودند و میدانها ,سنگفرش تراورتن و خیابانهای عریض تر پیاده رو داشتند. در این خیابانها ومیدانها تیركهای سنگی به چشم می خورد كه اغلب دارای نوشته بودند . این تیركها یا به افتخار خدایان وشاهان برپامی شد یا برای مشخص كردن نام منطقه ومحله ای به كار می رفتند كه در آن ناحیه قرار داشتند .در بعضی موارد نیز به عنوان تابلو علامت بكار می رفتند و فاصله رانشان می دادند .از دیگر تجهیزات شهری چوبه دار بود كه بر حسب ضرورت برپا می شد وگاهی برای عبرت دیگران سالها بر جای می ماند . در خیابانهای روم تعداد زیادی آبنما نیز به چشم می خورد .
