استكبار جهانی و سفسطه دمكراسی

یكی ازتناقض های دنیای ما این است كه همه از دمكراسی ملی خود صحبت می كنند وكسی نیست كه ازدمكراسی بین دولتها و ملتها سخن بگوید .اگر هر عضو خانواده ای از دمكراسی نوع خود صحبت كند بدون اینكه دمكراسی در بین آن خانواده وجود داشته باشد سرنوشت چنین خانواده ای چه خواهد بود ؟ در جامعۀ بشری نیز اگر به فرض ،درهمۀ ملتها دمكراسی مود علاقه خود را پیاده كنند ولی میان خود دمكراسی نداشته باشند ،چنان نظام جهانی چیزی جزیك سیستم ستم گرانه و عقب مانده نخواهد بود .

امروز دمكراسی به عنوان مردم سالاری ، در خود جوامع غرب رو به انحطاط است و در سطح بین المللی ، دمكراسی و برابری در مقابل قانون وجود ندارد .«نظام جهانی و رابطۀ بین اللملی » با همۀ سازمانهای خودكه از پایان جنگ جهانی دوم به وجود آمده،به طور كلی یك سیستم«پدر سالاری» به معنی دیكتاتوری و زورگوئی آن است و نه یك سیستم دمكراسی به معنی مشاركت ،آزادی و مردم سالاری.

چطورمی توان درسطح ملی از « دمكراسی » غرب به عنوان مردم سالاری صحبت كرد ، وقتی كه رابطۀ بین دولتها براساس نابرابری پایه گذاری شده است ونفاق ،تفرقه ، آشوب و تهمت و شخصیت كشی تحت لوای  دمكراسی دردستورروزمسكبران قراردارد.قرآن كریم می فرماید:استكبار از صفات شیطان ( سورۀ بقره ، آیۀ 34) ، از صفات كفار ( سورۀ جاثیه ، آیه 31 ) و از صفات قوم گرائی و وسعت طلبی یهود ( سورۀ بقره ، آیۀ 87 ) است و دانشجویان علوم سیاسی و اجتماعی امروز ، وجود این صفات را به خوبی می توانند در آثار متفكران سیاسی غرب مانند ماكیاولی و هابس ملاحظه كنند و خصایص مربوط به آنها را در ادبیات معاصر مربوط به صهیونیسم مشاهده كنند .خاطرات بازیگران سیاسی دورۀ ما،مانند هنری كیسینجر درسطح خارجی و دلالان سیاسی طاغوت درسطح داخلی ، می توانند اسنادی در تعریف و تبیین این ذات استكبار باشد.به طوركلی ، ادبیات مربوط به استكباردر حال فزونی است و این فرصتی است برای دانشجویان و علاقمندان به درك و فهم روابط معاصربین اللملی .

در چند هفتۀ اخیردرآمریكا ، كتابی به قلم پطروس غالی دیپلمات مصری و دبیر كل سابق سازمان ملل درمورد روابط آمریكا با این سازمان بین اللملی منتشر شده است . محتوای این كتاب  بیشتر در مورد حمایت اولیۀ آمریكا از انتخاب این دیوان سالار مصری به بزرگترین منصب سازمان ملل در سال 1991 و سپس مخالفت واشنگتن برای انتخاب مجدد او در سال 1996 به این سمت است  توضیح اینكه « غالی»، تحصیلات خود را در دانشگاههای مصر و پاریس به اتمام رسانده و سالها درامور سیاسی ، اقتصادی و حقوقی آن كشور فعالیت داشته است . «غالی»از طرف واشنگتن و قاهره و بنا به توصیۀ حسنی مبارك رییس جمهور مصر و موافقت جرج بوش رییس جمهور وقت آمریكا ، نامزد دبیر كل این سازمان بزرگ بین المللی شد .

غالی كه یك دیپلمات دوستدارآمریكاست ، در شرایطی به دبیر كلی این سازمان جهانی انتخاب می شود كه احساسات ضدآمریكایی وضد غربی بر اثر جنگ خلیج فارس شعله ور شده و آمریكایی ها امیدوارند كه با انتصاب او در این سمت ، با یك تیر چند نشان بزنند.غالی گرچه مسلمان نیست اما انتخاب او ، وجهۀ بیشتری به مصركه متفق اصلی آمریكا در خاورمیانه است می دهد .

سازمان ملل تحت دبیركلی غالی،كاملاًدر سلطۀ آمریكایی ها بود و اشغال كشورهای هائیتی ، پاناما  و سومالی ، توسط آمریكا وكشتار و نسل كشی مسلمانان در چچن  و بوسنی – هرزگوین زیر پنجۀ صربها وكِرِواتها، در دورۀ اول دبیركلی اوصورت گرفت.واشنگتن علیرغم استفادۀ نامشروع از سازمان ملل از پرداخت بدهی های خود به این سازمان جهانی خودداری می كندوكنـگرۀ آمریكا كه مسئـول تنظیم بودجۀ آمریكاست ازتصویـب لوایح مربوط به پرداخت این بـدهی ها سرپیـچی می كند.

 ولی طبق اظهارات غالی در این كتاب ، در آستانۀ انتخاب مجدد به دبیر كلی سازمان ملل، او مرتكب یك اشتباه بزرگ می شود،گناهی كه ازطرف آمریكا به عنوان سرایدار سازمان ملل در نیویورك ، قابل عفو نبود . در ژانویۀ 1996، غالی در یك سخرانی در دانشگاه آْكسفورد ازضرورت استقلال بیشتر این گونه سازمانهای بین المللی از فشار قـدرتهای بزرگ صحبت می كند و از اینكه در غیبت چنیـن استقلال سازمانی و تصمیم گیری ، مشروعیت سازمان ملل مورد تهدید قـرار می گیرد سخن می گوید . طبق نوشته های غالی در این كتاب ، چند هفتۀ بعد سایروس ونس وزیر خارجۀ پیشین آمریكا و همراهش دیوید هامبورگ رییس بنیاد كارنگی در ملاقاتی كه با غالی دارند یادداشتی رابرای او قرائت می كند .دراین یادداشت كوتاه نوشته شده است : «دولت آمریكا تصمیم گرفته است كه با انتخاب مجدد شما ( به دبیـر كلی سازمان ملل) مخالفت كند» غالـی ازونـس می پرسد ، علت مخالفت واشنگتن چیست ؟ ونس جواب می دهد كه به دستور وارن كریستوفر وزیر خارجۀ وقت آمریكا و كاخ سفید ، اجازه ندارد در این باره صحبت كند .

مطابق اساسنامۀ سازمان ملل،آمریكا درانتخاب دبیركل این سازمان جهانی حق وتو داردو واشنگتن تنهارأی مخالف علیه انتخاب مجددغالی را به صندوق می اندازد و بدین ترتیب ریاست سازمان ملل ازغالی به كوفی عنان كه مورد اعتماد آمریكایی هاست ،سپرده می شود.قبل از آنكه دبیر كل جدید سازمان ملل رسماً انتخاب شود،مطبوعات آمریكا با نوشتن سرمقاله های متعدد از او خداحافظی می كنند  و جیمز روبین سخنگوی وزارت خارجۀ آمریكا اظهار می دارد « سازمان ملل فقط كاری را می تواند انجام دهد كه آمریكا اجازۀ آن را صادر كرده باشد .

كتاب غالی سندجالبی ازاستكبار جهانی ونمونۀ بارزی ازدیكتاتوری و ماهیت « ضد دمكراسی»نظام جهانی و روابط بین دولتهاست . این نظام استكباری حتی به پرورش یافته های خود نیز رحـم نمی كند وهمان طوری كه غالی درخاتمۀ كتاب خودذكر می كند «آمریكا در همه جا از دمكراسی صحبت میكند ولی در سازمانهای بین المللی آن را رد می كند » تعجب آورنیست كه در سراسر منشور و اسانامۀ سازمان ملل لغتی به نام دمكراسی وجود ندارد .