پایان نامه رشته هنر با موضوع " اکسپرسیونیسم "

مقدمه

اكسپرسیونیسم یكی از رایج‌ترین شیوه‌های تئاتر معاصر جهان است كه از سردمداران آن مانند رهبران دیگر مكاتب هنری تحت تأثیر شرایط اجتماعی و جو حاكم بر جامعه این شیوه را به عنوان شیوه‌ای نوین در ادبیات به وجود آوردند. در اواخر قرن 19 رهبران مكتب سمبویسم در تلاشی كه در زمینة توسل به نماد برای بیان افكار و همچنین ایجاد قالب هنری نو برای آثار خود آغاز كردند بیان داشته كه نمایش بهانه‌ای بیش برای رویا نیست این منش تحت شرایط سیاسی اجتماعی بعد از جنگ جهانی اول در آلمان منجر به پیدایش نمایش اكسپرسیونیستی می‌گردد. جنبش اكسپرسیونیست در آلمان در واقع حاصل جریانهای گوناگون اجتماعی و هنری بسیاری بود می‌توان اولین نشانه‌های اكسپرسیونیسم را در 

آتالااكسترتبرگ و نمایشنامه‌های مضحك و عجیب و غریب و بحث‌انگیز فرانك و دكنید كه محتوای سرمایه داری و ضد جنگ افروزی داشتند پیدا كرد.

جنگ خانمان سوز جهانی اول و عواقب وحشت ناك آن كه شكست آلمان را ایجاد نمود تأثیری بس ژرف در اندیشه هنرمندان ایجاد نمود. یأس ایجاد شده پس از جنگ ویرانی‌های به جای مانده از جنگ و كم ارزش شدن هویت انسانی و سوق جامعه به سوی ماشینیزم با سرعتی مافوق سرعت نور این اندیشه را در انسان ایجاد كرد كه دیگر جامعه، جامعة انسانی و متعادی نیست ارزش انسان در مقایسه با پیشرفت ماشینیزم روز به روز بر یخی شدن احساس در انسان می‌افزود. له شدن توده‌های انسانی در بین چرخ دنده‌های صنعتی و پدیدار شدن قشر سرمایه دار از عوامل مهم ظهور مكتب اكسپرسیونیسم بود.

مكتب اكسپرسیونیسم در نمایش عكس العمل در مقابل ناتورالیسم بود. نویسندگان جوان و حساس و خشمگین آلمان در تلاش یافتن غالبهای هنری دیگری جز ناتورالیسم برای بیان افكار و احساسات و تأثیرات خود بودند. در واقع اكسپرسیونیسم به معنای صرف خود به عنوان یك مكتب نمایش كوششی است برای تمركز و قدرت بخشیدن در عبادات، صدا، رنگ، و حركت در جهت ارائه تكنیكی غیر واقعی كه به طریق تند و سخت تماشاگران را برانگیزد و با نمایشنامه‌های اكسپرسیونیسم كه در واقع واكنش ذهن نویسندگان آلمان در مقابل شرایط حاكم بر جامعه بود. شخصیتها به یك دنیای خاص تعلق داشتند و آنها اسیر تصورات خود و شخصیت درونی خودشان بودند و بیش از آنكه خود و دیگران را به عنوان واقعیتهای عینی به حساب بیاورند برداشتی ذهنی پندارگرایانه و گاه رمانتیك از همدیگر دارند و بدین گونه خلاء زندگی احتماعی‌اشان را با تصوری فرا واقعی از دیگران پر می‌كنند همة موجودیت فلسفی آنها در همین تصورات فردی آنها خلاصه شده است...