تحقیق در مورد امپراطوری روم


امپراتوری روم:(395م-27ق.م)
مرگ سزار جمهوری را نجات نداد. آنتوان معاون سزار و اكتاویان(پسر خواندة سزار) با هم متحد شده و جمهوری طلبان را در جنگ فیلیپ مقهور ساختند.
بعد از آن آنتوان و اكتاویان، فاتحین مملكت، روم را بین خود تقسیم كردند. مغرب نصیب اكتاویان شد كه بخوبی از عهدة ادارة آن برآمد، مشرق به آنتوان رسید كه به خوبی نتوانست از عهدة ادارة آن برآید.
بالاخره میان آنتوان و اكتاویان برای نفوذ و غلبة مطلق كشمكش درگرفت، اكتاویان در جنگ آكتیوم1بر آنتوان غالب گشت و صاحب اختیار منحصر به فرد مملكت روم شد. فتح وی به عصر جنگهای داخلی و به دورة جمهوریت خاتمه داد.(ماله، 1362، ص 198)
اكتاویان به اشكال مختلف، در عین اینكه به دلیل نفرت و بی‌اعتمادی مردم روم نسبت به عناوینی چون دیكتاتور یا پادشاه، از این عناوین حذر می‌كرد، قدرت مطلق یك دیكتاتور را داشت. در عوض، او می‌خواست تصویر خیرخواهانة ناجی و محافظ مردم را داشته‌باشد. در سال 27 ق.م، او به عنوان افتخاری امپراتور سزار اوگستوس، به معنای «حاكم و ظفرمند بزرگ» مفتخر شد. اما اكتاویان هرگز خود از عنوان امپراتور استفاده نكرد و اصطلاح شهروند درجة اول را ترجیح می‌داد. نام او هرچه بود در عمل اولین نفر از فهرست بلندبالای امپراتوران روم بود. با آغاز حكومت او، روم و ایالات آن امپراتوری روم نام گرفت.(ناردو، 1383،ص130)
در امپراتوری روم، دولتی پدید كه تا ابد در یادها خواهدماند و امروزه نیز ملتهای جهان آن را احساس می‌كنند. از دجله و فرات گرفته تا مرزهای اسكاتلند قلمرو دولت واحدی بود كه زیر حاكمیت مقتدر و كارآمد شد مردمانی متعلق به نژادهای گوناگون و با اعتقادات و سنتهای مختلف به سر می‌بردند. برتون‌ها، لگها، اسپانیاییها، آلمانیها، آفریقاییها، مصریها، یونانیها، سوریان و عربها فقط چندتایی از آن نژادهای مختلف بودند.( سایت اینترنتی: www.Iranduc.ac.ir)
سلطنت آگوست نشانة آغاز عهد عظمت روم است. برای 200سال امپراتوری گستردة روم از پاكس‌رومانا2(صلح روم) برخوردار ماند. در این دوران روم به منطقة مدیترانة صلح، قانون و حكومتی خوب را عرضه داشت. دنیای باستان هرگز قبل از آن برای چنین مدت طولانی از صلح و نظم برخوردار نمانده‌بود. روش دقیق و كارآمد مدیریت رومی‌ها تا بدان حد تكامل یافت كه توانستند در ادارة امپراتوری عظیم خود، استعداد خود را در زمینة تشكیلات نمایان سازند.(پری، 1377، ص121)

حكومت اوگوستوس:(14م-27 ق.م)
اكتاویان در 23 سپتامبر سال 63 ق.م در روم متولد شد. پدر وی گایوس اكتاویوس و مادرش آتیا خواهر ژولیوس سزار بود. ژولیوس سزار برطبق وصیت‌نامه‌اش بیشتر املاك خود را به اكتاویان بخشید و او را به پسر خواندگی خویش برگزیده بود. پس از آنكه اكتاویان وصیت‌نامة سزار را خواند، تصمیم گرفت كه دیگر اكتاویان پسر اكتاویوس نباشد. بلكه سزار پسر سزار باشد. اكتاویان با اختیار فوری نام سزار برای خود منبع عظیمی از قدرت فراهم ساخت. او از خویشتن شخصی ساخته‌بود كه تمام كسانی كه یاد سزار را عزیز می‌داشتند و از قتل ناجوانمردانة‌ وی متأثر بودند، بتوانند به دورش گرد آیند.
سربازان سزار اكنون سزاری جدید یافته‌بودند كه اخلاص خود را می‌توانستند به وی منتقل سازند. اكتاویان كه اینك مقام الوهیت یافته‌بود در سن 36 سالگی در سال 27 ق.م صاحب بی‌چون و چرای روم گشت. رسیدن به قدرت مطلق بطور عمده برای وی با زور اسلحه تأمین شده‌بود ولی تكلیف آینده بكار بردن آن قدرت به نحو خردمندانه در خدمت صلح بود.(رائل، 1349، صص30،31و 81)
از آنجایی كه اكتاویان با احتیاط‌تر از سزار بود، دیكتاتور بودند یا شاه شدن را بر خود نپسندید، هیچ حكومت و منصب تازه برای او ایجاد نگردید، ظاهراً‌ تشكیلات و طراز ادارة‌ جمهوریت تغییر نكرد، لكن باطناً سلطنت تنها در دست یك نفر، یعنی شخص امپراتور بود.
همانطور كه ذكر شد، اكتاویان عنوان مخصوص خدایان یعنی اگوست1 را حائز شد، بدین ترتیب كه در ابتدا از طرف سنا به وی توصیه شد تا نام رمولوس، بانی شهر روم براساس افسانه‌ها، را بپذیرد ولی وی امتناع ورزید و نام آگوست یا آگوستوس را برای خود اختیار كرد، البته در عین حال تصمیم گرفته‌شد كه ماه سكستی‌لیس2به افتخار امپراتور، آگوست نامیده‌شد. نام ماه پیش از آن كوینتی‌لیس3 نیز قبلاً به افتخار ژولیوس سزار به ژولیوس تغییر نام یافته‌بود. در واقع نام دو ماه انگلیسی یعنی ژوئیه و آگوست یادگاری از همان زمان است.(همان، ص 91)
آگوست اختیارات وسیعی را در دست خویش تمركز داد و در داخل مملكت امنیت و آرامش را در همه جا حكم فرما كرد. دنیای رومی كه از صدمات یك قرن جنگهای داخلی خسته و فرسوده شده‌بود بالاخره روی راحت و آسودگی را دید. در زمان سلطنت آگوست قلمرو روم افزایش پیدا كرد و لژیونهای رومی تحت فرمان سرداران لایق مثل آگریپا، تیبرو دروسوس به فتوحات جدید نائل شدند. رومیان از جبال آلپ و رود رن گذشته تا رود آلپ و دانوب رسیدند.(ماله، 1362،ص206)
مجلس سنا مشاغل متعدد را كه مطابق قانون می‌بایست به چندین صاحب منصب مختلف و برای مدت یكسال داده‌می‌شد مادام‌العمر به او تفویض كرد. بنابراین آگوست رتبة ایمپریوم و اقتدار تریبون‌ها و كنسول‌ها و پیشوای روحانی را مالك شد.
همانطور كه ذكر شد در دورة جمهوریت ارتش دائمی در روم وجود نداشت و به هنگام جنگ قشون را جمع می‌كردند اما از زمان حكومت آگوست به بعد قشون دائمی مجهز ایجاد شد كه این قشون به صورت دائمی در سرحدات كشور اردو می‌زد. رئیس و فرماندة كل ارتش شخص امپراتور بود اما از آنجایی كه آگوست بنیة قوی نداشت و جنگ را هم دوست نداشت صفات یك سرباز در او یافت نمی‌شد اما وی در سیاست خارجی جدیت و فعالیت بسیار نشان می‌داد.(همان، ص214)
قبل از آگوست رومیان هیچوقت موفق نشده‌بودند قسمتی از آلپ را كه مانند قوسی صحرای پو را احاطه می‌كند، متصرف گردند. اما آگوست در سال 8 ق.م تسخیر اراضی مزبور را خاتمه داد و به یادگار این پیروزی مجسمه‌ای در ایالت پروانس در شهر توربی1نزدیكی مناكو2برپا داشت. اما امپراتور به این هم اكتفا نكرد و به فكر تصرف دامنه‌های شمالی آلپ تا رود دانوب افتاد، كه برای این كار باید اراضی سوئیس شرقی، باویر3، اتریش، هنگری، یوگسلاوی، بلغارستان و رومانی را می‌گرفت. این فتح بزرگ و وسیع در نتیجة جنگهای شدیدی بدست آمد و در سال 10 ق.م پنج ایالت جدید تأسیس گشت: رتی4، نریك5، پاننی6، دالماس7 و مزی8.(همان، ص 215)
سزار رودخانة رن را سرحد مملكت روم قرار داده‌بود و آگوست می‌خواست دولت امپراتوری را تا رود آلپ گسترش داده و آلمان شمال‌غربی امروزه را تصرف كند. وی این مأموریت را به داماد خود دروسوس داد. اما دروسوس به همراه سپاه روم در سال 9 ق.م شكست سختی خورد بدین ترتیب آگوست از تسخیر ژرمنی منصرف شد و مجدداُ رود رن را سرحد قرار داد. از این تاریخ به بعد سرحدات امپراتوری روم عبارت بود از رن و دانوب در اروپا، فرات علیا و مشرق سوریه در آسیا و صحرای كبیر در آفریقا.(همانجا)
آگوست به منظور ادارة امپراتوری آن را به دو گروه ایالت تقسیم كرد: ایالاتی كه تحت صلح بودند را تحت نظارت سنا قرار داد و ایالات سناتوری نامید. ایالاتی را كه اصولاً دردسر آفرین بودند، مستقیم زیر نظر خود گرفت و ایالات امپراتوری نام نهاد.(رابینسون، 1370، ص639)